Jednym z indyjskich planów dotyczących wytwarzania energii odnawialnej jest osiągnięcie 40 GW mocy zainstalowanej w elektrowniach słonecznych na dachach do 2022 r. Cel ten wydaje się nieosiągalny, biorąc pod uwagę obecną bazę zainstalowanych w tym kraju urządzeń. Ponadto, choć dachowe instalacje słoneczne w połączeniu z magazynowaniem energii mogą dostarczyć więcej czystej energii elektrycznej do domów, inwestycja ta jest poza zasięgiem przeciętnego indyjskiego gospodarstwa domowego.
Aby osiągnąć cel 40 GW, moc zainstalowana w segmencie fotowoltaiki dachowej musi się podwajać każdego roku, ale to również jest trudne do osiągnięcia. Dla zdecydowanej większości klientów główną przeszkodą jest wysoki koszt początkowy energii słonecznej, i choć istnieje wiele instrumentów finansowych wspierających rozwój elektrowni słonecznych, nie są one dostępne dla niezależnych klientów z segmentu rooftop solar, a większość właścicieli domów i MŚP musi polegać na własnych funduszach, aby zbudować system słoneczny.
Ponadto w stanach o wyższym dochodzie na mieszkańca i wyższych taryfach sieciowych konsumenci mogą sobie pozwolić na samodzielny zakup dachowych instalacji słonecznych, podczas gdy w stanach o niższym dochodzie na mieszkańca i niższych taryfach sieciowych konsumenci po pierwsze nie mają wystarczających środków finansowych, a po drugie niższe taryfy nie wymagają dodatkowego wytwarzania energii, więc to, czy zainstalować dachowe instalacje słoneczne, będzie w dużej mierze zależało od dotacji rządowych. W Indiach ceny energii elektrycznej w sieci różnią się jednak znacznie w zależności od stanu. Na przykład cena energii elektrycznej w Maharasztrze może być dwa razy wyższa niż w Sikkimie. To z kolei sprawia, że poszczególne stany podejmują różne działania na rzecz energii słonecznej.
Wszystkie te czynniki powodują, że 70% potencjalnych klientów w Indiach zwleka z instalacją lub nie instaluje kolektorów słonecznych na dachu.
Rynek dachowych instalacji solarnych i magazynowania energii słonecznej jest obecnie w Indiach w powijakach. Wynika to przede wszystkim z faktu, że w większości kraju występuje obecnie niewiele przerw w dostawach prądu lub nie ma ich wcale, w związku z czym w niewielkim stopniu korzysta się z magazynów energii (podobnie jak w Chinach). Ponadto, magazynowanie energii może podwoić koszt dachowych systemów solarnych, co czyni tę opcję mniej atrakcyjną z ekonomicznego punktu widzenia.
Jednakże, ponieważ moc energii słonecznej wzrasta każdego roku, istnieje niedopasowanie pomiędzy podażą lub generacją a popytem. Energia słoneczna jest wytwarzana w godzinach od 8 do 17, podczas gdy zużycie energii trwa cały dzień, a w wielu przypadkach może osiągać maksimum również w nocy. W związku z tym zarówno magazynowanie energii na skalę komunalną, jak i indywidualną ma kluczowe znaczenie dla zrównoważenia luki podażowo-popytowej. Zaspokojenie istniejących potrzeb w zakresie magazynowania energii będzie wymagało od nas przejścia na magazynowanie energii na bazie litu lub bardziej zaawansowanych form oraz współpracy z lokalnymi producentami w celu zaspokojenia przyszłego popytu.
W przyszłości wspólnotowe kolektory słoneczne mogą być wschodzącym rynkiem, na którym społeczności mogą wykorzystywać dachowe kolektory słoneczne i magazyny energii do niezależnego zarządzania podażą i popytem na energię, co może sprawić, że energia odnawialna stanie się dostępna dla dużej części społeczeństwa. Warto jednak zauważyć, że wraz z prywatyzacją gruntów w Indiach, gdzie 70% gruntów jest własnością prywatną, szczególnie ważne jest, aby rząd zapewnił odpowiednie zachęty do promowania wdrażania energii słonecznej i magazynowania energii w społecznościach.
Jako kraje rozwijające się, Chiny i Indie powinny uczyć się od siebie nawzajem, aby znaleźć właściwą drogę dla rozwoju energetyki słonecznej i magazynowania energii.
